80g's stories

σιωπή σκυφτή στο περβάζι κι'απόψε
δεν είσαι εδω...
μοναξιά χλωμή στο φεγγάρι κι'απόψε
δεν είσαι εδώ...

Τα βλέφαρα άνοιξαν δισταχτικά και υποδέχτηκαν αδιαμαρτύρητα τη γλυκιά μελαγχολία του πρωινού της Κυριακής.
Ως και η μουσική φτάνει σήμερα διαφορετικά στ'αφτιά μου..
Είναι σαν το κάθε δευτερόλεπτο να σταματάει για να ξαποστάσει πρίν περάσει στο πρόσφατο παρελθόν.
Δε ξέρω τι σημαίνουν όλ'αυτά..
Ο χρόνος αφηρημένος...εγώ εφήμερη..
Το μελάνι δε γλυστράει πάνω στο χαρτί...το σκαλίζει...
Κάτι θα αλλάξει σήμερα...ακούω την αλλαγή να σέρνεται στα σκαλοπάτια της πολυκάτοικίας..Φέρνει δώρα αινίγματα
(Πώς θα τα ανοίξω...πώς θα τα χρησιμοποιήσω..)
Κάθομαι μαζεμένη στο γνωστό μου παρατηρητήριο και καρτερώ...

κάποιο σημάδι από τη χώρα του διαφορετικού

Στο τέρμα το Angel των Massive Attack και στο τέρμα το γκάζι...
κάπως έτσι έχασα τον δρόμο μου 2 φορές σήμερα...

Στο τέρμα το Αngel των Massive Attack και στο τερμα το γκάζι κάπως έτσι έχασα τον δρόμο μου 2 φορες σήμερα...

" ....σ'αυτή τη θλιβερή αταξία των συγκεχυμένων συγκινήσεων μου...
Θλίψη του λυκόφωτος , καμωμένη από κούραση και παραίτηση ψεύτικες, πλήξη μόλις αισθάνεσαι κάτι , πόνος σαν σταματημένος λυγμός ή σαν αλήθεια φανερωμένη.Στην αφηρημένη ψυχή μου ξεδιπλώνονται οι παραιτήσεις η μία μετά την άλλη-δεντροστοιχίες από μετέωρες κινήσεις, ψηλές οροσειρές ονείρων που δεν τα ονειρεύτηκα καλά-καλά , ασυνέπειες, σαν φράχτες από θάμνους που χωρίζουν άδεια μονοπάτια, υποθέσεις, σαν παλιές στέρνες χωρίς τους πίδακές τους σε λειτουργία , όλα μπερδεύονται και φαίνονται φτωχά στην θλιβερή αταξία των συγκεχυμένων αισθήσεων μου "

"Το βιβλίο της ανησυχίας-Πεσσόα "

Όταν φλερτάρεις με την ιδέα του Delete ...

Να περπατάς στο δρόμο με μουσική ό,τι καλύτερο ...
Όλοι είναι μέρος μιας μουσικής κινηματογραφικής παράστασης..
Είναι αυτές οι ώρες όπου κυριαρχεί μόνο το παραλήρημα του τρεξίματος και το μόνο που υπάρχει είναι η μουσική προβολή του ..
ο συνδυασμός των αισθήσεων που βρίσκονται στο κόκκινο είναι υπέροχος.
Μουσική , πρόσωπα και μυρωδιές...
και κανείς θα έλεγε ότι ειμαι τρελλή όταν χτες ακουγοντας το american woman είδα να προβάλλει μπροστά μου μία κλασσική ταλαιπωρημένη Ελληνίδα και χαμογέλασα.
show must go on

Αυτό κυρίες και κύριοι είναι το ψυχογράφημα του Πίπη ...
Ενός περιστεριού διαφορετικού απ' όλα τα άλλα.
Ηλικία-άγνωστη
Φύλο-άγνωστο(το όνομα χρησιμοποιείται απλά για λόγους διευκόλυνσης)
Είδος-πτηνό
Παρατηρητές-3 γιατροί και μία γραμματέας
Τόπος διαμονής-απέναντι μπαλκόνι από το υπαίθριο καπνιστήριο χμμμ....
κάποιος ας σηκώσει την αυλαία η αφήγηση αρχίζει....
Δουλειά. Πίσω μπαλκόνι ή αλλιώς υπαίθριο καπνιστήριο με θέα τους ακάλυπτους και τα άλλα πίσω μπαλκόνια των απέναντι πολυκατοικιών. Κοινώς ένα ασπρόμαυρο περιβάλλον για το διάλειμμα μας. Που και που βλέπεις κάτι ταλαιπωρημένες φάτσες από τα παράθυρα αλλα κανείς δε ξεμυτά. Μόνο εμείς.. μόνο εμείς και μερικά περιστέρια που έχουν φτιάξει μία ολόκληρη κοινωνία. .βλέπεις ζευγαράκια να φιλιούνται , να κάνουν φωλιές να μαλώνουν να κοιμούνται...
έτσι περνούσαν οι μέρες εμείς καπνίζαμε , συζητούσαμε τα της δουλειάς χαζεύοντας αφηρημένα τους μικρούς μας φίλους και αυτοί μας έγραφαν κανονικά ...
μία μέρα όμως κάτι άλλαξε στην ρουτίνα αυτή.

Αρχικά ήταν κάτι φωνές που τράβηξαν την προσοχή μας. Ιδού κύριοι και κυρίες ο Πίπης!!!

Γιατρός 1:τι γλυκούλι μάλλον είναι πολύ μικρό ακόμα
Γιατρός 2:Μάλλον ούτε κάν πετάει ακόμα .Καλέ είναι άσχημο τι γλυκουλι λές
Γιατρός 3:ποιος ρε παιδιά ?
Γραμματέας: Tο περιστέρι απέναντι μαρή

Κάπως έτσι αρχίσαμε να παρατηρούμε το περιστεράκι που μετέπειτα έγινε ο Πίπης …
Αυτό που βλέπαμε με τις μέρες είναι ότι ο Πίπης μεγάλωνε μεν αλλά δεν έμοιαζε με τα άλλα περιστέρια

Γιατρός 1: Δες τον όλο μόνος του κάθεται καλά δεν θα πετάξει?
Γιατρός 2: Αφού έχει ψυχολογικά προβλήματα ..πάλι μαλώνει με το άλλο να το διώξει
Γιατρός 3:α..πάλι για το πουλί μιλάτε? (αδιαφορία)
Γραμματέας: Ωχ πήγε στην άκρη του μπαλκονιού
Γιατρός 2: Nα δεις που το αποφασισε θα αυτοκτονήσει

Πράγματι ο Πίπης ήταν άσχημος και πράγματι δεν ήταν καθόλου κοινωνικός.
Πάντα έδιωχνε όλα τα άλλα περιστέρια από το μπαλκονάκι που πλέον είχε γίνει δικό Του μπαλκόνι. Τα φτερά τα χρησιμοποιούσε όταν ήθελε να φανεί επιθετικός ..τα πούπουλά του δεν ήταν γυαλισμένα όπως των άλλων και φαινόταν άρρωστος.

Τελευταία ο Πίπης δεν εμφανίζεται πολύ …κρύβεται πίσω από μία ξεχασμένη ντουλάπα εκεί στο μπαλκόνι-βασίλειο του ..Ξέρουμε ότι είναι εκεί γιατί τον ακούμε ακόμα να φωνάζει…είτε για να διώξει τα άλλα πουλιά είτε απλά για να δώσει το παρόν ….

Και σκέφτεται κανείς το εξής:

O Πίπης το παράξενο περιστέρι από το απέναντι μπαλκόνι , ο Πίπης ο παράξενος γείτονας από την απέναντι πολυκατοικία , ο Πίπης ο μοναχικός τύπος που παίζει κιθάρα σε μία πλατεία , ο Πίπης ο δύστροπος συνάδελφος που δε λέει πολλά…Ο Πίπης ο κρυφός εαυτός μας που θέλει την ησυχία του και δεν φανερώνεται….

Ο Πίπης που μία μέρα απλά θα εξαφανιστεί και δεν θα μάθουμε ποτέ τι πραγματικά συνέβαινε και τι πραγματικά ήθελε να πει….

...

Let me sax you up :P

Ορφανά του χρόνου ..
έτσι μας λέγαν στη γειτονιά και γελούσανε
μα εμεις δεν ακούγαμε...
μαζέυαμε μελανιές και σημάδια,
συντροφιά στα γεράματα...
(από μικρός πρέπει να κάνει κανείς την αποταμίευση του...)
Ορφανά του χρόνου ..
με μόνους σύμμαχους τον ήλιο και το φεγγάρι
τελικά πόσα ήταν τα βότσαλα εκείνης της παραλίας?
ποτε δε συμφωνήσαμε...
και τώρα ...
δεσμώτες του χρόνου ,
η εκδίκηση που άργησε να'ρθει
πάνω στα σημάδια άτεχνες μπογιές
(να μη δει κανείς την περιουσία)

δεσμώτες του χρόνου
οι δείκτες του ρολογιού συνεχίζουν το δικό τους κονσέρτο
και μεις ψάχνουμε στον καθρέφτη αυτά τα ορφανά
που μόνο ορφανά δεν ήταν ...
ίσως τελικά δεν μας περιγελούσαν γιαυτό που είμασταν αλλά γιαυτό που θα γινόμασταν

-Τάσεις φυγής

Μ'ένα αεροπλάνο θα χαθώ
περ' από τις θάλασσες που με δέρνουν
και βουνά που με ξεπερνούν.
Μ' ένα αεροπλάνο θα χαθώ
μέσα σε όνειρα που φέρνουν
αναμνήσεις που με μεθούν....

80g's stories

Dead Boy's Poem

Born from silence, silence full of it
A perfect concert my best friend
So much to live for, so much to die for
If only my heart had a home

Sing what you can't say
Forget what you can't play
Hasten to drown into beautiful eyes
Walk within my poetry, this dying music
- My loveletter to nobody

Never sigh for better world
It's already composed, played and told
Every thought the music I write
Everything a wish for the night

Wrote for the eclipse, wrote for the virgin
Died for the beauty the one in the garden
Created a kingdom, reached for the wisdom
Failed in becoming a god

Never sigh...

"If you read this line, remember not the hand that wrote it
Remember only the verse, songmaker's cry the one without tears
For I've given this its strength and it has become my only strength.
Comforting home, mother's lap, chance for immortality
where being wanted became a thrill I never knew
The sweet piano writing down my life"

"Teach me passion for I fear it's gone
Show me love, hold the lorn
So much more I wanted to give to the ones who love me
I'm sorry
Time will tell (this bitter farewell)
I live no more to shame nor me nor you
And you... I wish I didn't feel for you anymore..."

A lonely soul
An ocean soul

nightwish...
kapoia kommatia tous einai "apla" taksidia

νομίζεις ότι είναι δύσκολο να είσαι πληγωμένος ?
χίλιες φορές πιο δύκολο να πληγώνεις...
διπλή η πληγή ..κανείς δε δέχεται το ρόλο του κακού ΄...
και αυτό τον κάνει ακόμα πιο απαίσιο...

άλλο ένα τσιγάρο βυθίστηκε στη λήθη του τασακίου..
μαζί με τους άλλους συντρόφους τώρα εκεί στη μικρή λιμνούλα της πίσσας να συζητάνε τα μυστήρια που μοιράστηκαν με τα χείλη ...
τρεις βαρκούλες που περιμένουν να γίνουν στόλος...

άλλο ένα σύννεφο καπνού καταραμένο να μη βγάλει ποτέ βροχή..
αιωρείται στο δωμάτιο και αγωνιά να βρεί τρόπο να μαρτυρήσει τις σκέψεις που αποτελούν τα μόρια του...
καμμία ηλεκτρική εκκένωση...απλώνεται και κάθεται όπου βρεί..
ένα πέπλο ασπρομαυρο απλώνεται στο σπίτι..
το τοπίο σχηματίζεται μπροστά μου αργά και νοσταλγικά...

σα να έχει γίνει κάποια συναντηση πνευμάτων χωρίς κιμωλίες τραυματισμένες και θύματα...

και όμως υπάρχουν σελίδες θυμωμένες που δεν πήραν αυτό που ζητούσαν
σκέψεις κλειδωμένες στη μικρή σοφίτα...έρμαια των περιστάσεων

άλλο ένα φύλλο χαρτιού τυλίγεται με περίσσεια τέχνη
χειροποίητη και αυτή η απορία
γεμάτη με φύλλα που μαζεύτηκαν απο παρελθόν , παρόν και μέλλον
ήταν καλή η συγκομιδή φέτος ...
ο στόλος αυξάνεται

περι μουσικής σήμερα ο λόγος.
είσοδος στο σπίτι 1η κίνηση πετάμε ΄τσάντες κτλ.
2η κίνηση ... κινηση παγίδα α) τηλεόραση---> τέλος της ημέρας
β) ραδιόφωνο--->η μέρα τώρα ξεκινά

όλα τα ραδιόφωνα της τωρινής μου ζωής κολλημένα στον 89rainbow.
Δεν έχει σημασία είτε ακούς Βανδή είτε ακούς Miles από τη στιγμή που θα ταξιδεψεις ο σκοπός έχει εκπληρωθεί. Υπάρχει χρυσόσκονη γύρω σου και ζεις τη μαγεία...
και να σκεφτεί κανεις ότι όλο αυτό το αναποδογύρισμα του ψυχικού σου κόσμου το καταφέρνουν κάποιες κουκίδες στον πεντάγραμμο και ένας τύπος που απλά(?) τραγουδάει...
Είναι τόσο περίεργο
ακούω πχ. Mark Knopfler και νιώθω τη φωνή του να λυγίζει να γίνεται αιώρα και γω να ξαπλώνω πάνω της να ξεκουραστώ...
Ακούω Booth νιώθω να με καθησυχάζει με τους στίχους του .
Το καλοκαίρι στη συναυλία του Waters με το στόμα ανοιχτό ... η ανάγκη να γίνεις σφουγγάρι να τα απορροφήσεις όλα και αυτή η αστραπιαία θλίψη γιατί περνάνε τα λεπτά...επί 2 ώρες ήμουν πάνω σε ένα δίσκο και έφερνα βόλτες ... μία ιεροτελεστία που δε θα ξαναζήσω...
παλιά ήμουν σίγουρη , απόλυτη..ήξερα ποιά είναι η καλή μουσική ..η ποιοτική ή απλά η ΜΟΥΣΙΚΗ.
Τώρα πάλι με σιγουριά μπορώ να πω ότι όλα αυτά είναι μούφες...
από τη στιγμή που κάποιος συγκινείται με την Κοκκίνου μαζί του .Δεν είναι λάθος γιατί να είναι λάθος .
Όλα είναι μουσική όλα είναι κουκίδες κάποιες πιο πολύπλοκες κάποιες πιο απλές.Όπως και εμείς..κάποιοι πιο ταλαιπωρημένοι κάποιοι λιγότερο.
Δε βάζω στην ίδια θέση τον Φοίβο φυσικά με τον Coltrane αλλά θέλω να πω όλα χρειάζονται ... ο καθένας επιλέγει το μέσο για το ταξίδι του...το μόνο ίσως που έχει σημασία είναι να ταξιδεύεις...

΄
έχω βαρεθεί τα mail που δείχνουν τέτοιο ενδιαφέρον για τον οργασμό μου και για το πώς θα μεγαλώσω το πέος μου...
κάθεσαι ήσυχα ήσυχα στο γραφείο σου και έρχεται ένα mail και προσγειώνεται με τον βαρύγδουπο τίτλo: "ο καλύτερος οργασμός που είχατε ποτέ"
ήταν κάποιος στην κρεββατοκάμαρά μου χτές?
μετά από λίγο άλλο ένα μπαμ στην οθόνη μου "μεγαλώστε τώρα το πέος σας!"
Τώρα?μα έχω δουλειά!! μισό λεπτό δεν έχω πέος...
και φυσικά που και που μου έρχονται mail υπενθύμισης για ραντεβου με νεαρές καλλονές...
hello o o !!!!
προς τι ο κόπος ρε παιδιά ? spam , bugs , ιοί , κόρες...έχουμε απ'όλα δε θέλουμε άλλα.
έλεος

τα λόγια λιγοστά και
τα αισθήματα αμέτρητα
οι σκέψεις γίνανε πανιά
τα δάκρυα απέρριτα

σ'ένα κρεββάτι ωκεανό
θα πνίξω τη σιωπή μου
και μ'ενα ύφος για κανό
εκεί μες τα κύματα θα ψάξω τη ζωή μου.

pare ta sumplregmata sou kai dromo..
xasou apo dw...
krupsou sti spilia sou
kai ase kathari ti selida mpas kai gemisei me kati xrisimo epitelous..
skufti kai tapeinwmeni..ksafnika to xrwma efuge apo panw tis..
enas rakendutos zitianos egine me mias..
sa na xtupise to poloi dwdeka enw itan molis 9.15
thumithike ekeino ton pligwmeno trello stin plateia..
eprepe na eixe kalesei asthenforo alla oxi..
epelekse na ginei ena me ti maza..pou kukloforei eutuxismeni dipla stous pragmatika alithinous...
nomize oti tha itan pio asfalis apo tin pleura autwn pou grafoun tosa arthra...i maza...
einai pio eukolo na skeftesai mesa apo allous para na skeftesai monos sou...
kai twra eixe ti thesi tou trellou stin plateia..
monologei tis idies asunartisies..
skoupizei to matwmeno tis podi ..
kai afinei to aima na kulisei proseuxi...
simadi lutrwsis kai autotimwrias