80g's stories

περι μουσικής σήμερα ο λόγος.
είσοδος στο σπίτι 1η κίνηση πετάμε ΄τσάντες κτλ.
2η κίνηση ... κινηση παγίδα α) τηλεόραση---> τέλος της ημέρας
β) ραδιόφωνο--->η μέρα τώρα ξεκινά

όλα τα ραδιόφωνα της τωρινής μου ζωής κολλημένα στον 89rainbow.
Δεν έχει σημασία είτε ακούς Βανδή είτε ακούς Miles από τη στιγμή που θα ταξιδεψεις ο σκοπός έχει εκπληρωθεί. Υπάρχει χρυσόσκονη γύρω σου και ζεις τη μαγεία...
και να σκεφτεί κανεις ότι όλο αυτό το αναποδογύρισμα του ψυχικού σου κόσμου το καταφέρνουν κάποιες κουκίδες στον πεντάγραμμο και ένας τύπος που απλά(?) τραγουδάει...
Είναι τόσο περίεργο
ακούω πχ. Mark Knopfler και νιώθω τη φωνή του να λυγίζει να γίνεται αιώρα και γω να ξαπλώνω πάνω της να ξεκουραστώ...
Ακούω Booth νιώθω να με καθησυχάζει με τους στίχους του .
Το καλοκαίρι στη συναυλία του Waters με το στόμα ανοιχτό ... η ανάγκη να γίνεις σφουγγάρι να τα απορροφήσεις όλα και αυτή η αστραπιαία θλίψη γιατί περνάνε τα λεπτά...επί 2 ώρες ήμουν πάνω σε ένα δίσκο και έφερνα βόλτες ... μία ιεροτελεστία που δε θα ξαναζήσω...
παλιά ήμουν σίγουρη , απόλυτη..ήξερα ποιά είναι η καλή μουσική ..η ποιοτική ή απλά η ΜΟΥΣΙΚΗ.
Τώρα πάλι με σιγουριά μπορώ να πω ότι όλα αυτά είναι μούφες...
από τη στιγμή που κάποιος συγκινείται με την Κοκκίνου μαζί του .Δεν είναι λάθος γιατί να είναι λάθος .
Όλα είναι μουσική όλα είναι κουκίδες κάποιες πιο πολύπλοκες κάποιες πιο απλές.Όπως και εμείς..κάποιοι πιο ταλαιπωρημένοι κάποιοι λιγότερο.
Δε βάζω στην ίδια θέση τον Φοίβο φυσικά με τον Coltrane αλλά θέλω να πω όλα χρειάζονται ... ο καθένας επιλέγει το μέσο για το ταξίδι του...το μόνο ίσως που έχει σημασία είναι να ταξιδεύεις...