80g's stories

Τα βλέφαρα άνοιξαν δισταχτικά και υποδέχτηκαν αδιαμαρτύρητα τη γλυκιά μελαγχολία του πρωινού της Κυριακής.
Ως και η μουσική φτάνει σήμερα διαφορετικά στ'αφτιά μου..
Είναι σαν το κάθε δευτερόλεπτο να σταματάει για να ξαποστάσει πρίν περάσει στο πρόσφατο παρελθόν.
Δε ξέρω τι σημαίνουν όλ'αυτά..
Ο χρόνος αφηρημένος...εγώ εφήμερη..
Το μελάνι δε γλυστράει πάνω στο χαρτί...το σκαλίζει...
Κάτι θα αλλάξει σήμερα...ακούω την αλλαγή να σέρνεται στα σκαλοπάτια της πολυκάτοικίας..Φέρνει δώρα αινίγματα
(Πώς θα τα ανοίξω...πώς θα τα χρησιμοποιήσω..)
Κάθομαι μαζεμένη στο γνωστό μου παρατηρητήριο και καρτερώ...

κάποιο σημάδι από τη χώρα του διαφορετικού