80g's stories

ηταν στην άκρη του μπαλκονιού με τα μαλλιά λυτά...
ο άνεμος από τη μια πρόδιδε στη νυχτιά το κορμί της , και από την άλλη άφηνε μουρμουρίσματα λευκού νυχτικού...
η μορφή της ακαθόριστη...
θα λεγες...χωρίς χαρακτηριστικά...
κρατούσε στο χέρι κομμάτια από χαρτί...
νανουρίσματα ευχών να'ρθει το σκοτάδι να τα πάρει...
Αν μια από αυτές στο μαύρο λαμπύριζε...
θα στελνε δάκρυα βροχή
να βραχεί το αστέρι της , να πέσει...
να βγεί η ευχή αληθινή....

έτσι τα είχε σχεδιάσει...

και τα άφησε...
και το λαμπύρισμα περίμενε...
και το λαμπύρισμα άστραψε...
και έστειλε αγγελιοφόρες συλλαβές να φτιάξουνε βροχή...
μ'αυτές , οκνές υπηρέτριες
αναπαύτηκαν στα χείλη πριν τελειώσουν τη δουλειά τους...
και η ευχή δυνάμωνε και πύρωνε...
στο παρακάτω βήμα την προσκαλούσε...
κι αυτή ξέχασε να κλείσει τα αυτιά στο πρόσταγμα
και βημάτισε ...
υπνωτισμένη....
την ευχή να φτάσει...
μέχρι που τέλειωσαν τα βήματα..
ζωγράφισε τέλος το περβάζι...
κι έγινε ολόκληρη ευχή...
λευκό πανί στο βράδυ...
μορφή ακαθόριστη...
σα σελήνη...
σα φεγγάρι....