80g's stories

αν εξαιρέσεις τις ψευδαισθήσεις είναι η μόνη φορά που βάζω τίτλο...this is not a post...
δεν είναι τίποτα είναι... ένα ευχαριστώ αόριστο.αν μπορούσα να πάρω έναν μαρκαδόρο να γράψω ένα ευχαριστώ στον αέρα να το φυσήξω και αυτό να πάει και να ακουμπήσει στα μάγουλα όσον θέλω δεν θα έγραφα τώρα...θα γέμιζα τον αέρα και οι ειδικοί του καιρού θα σκίζαν τα πτυχία τους γιατί δεν θα μπορούσαν να καταλάβουν το φαινόμενο...
let's face it όμως επιστήμονας άνθρωπος ας σοβαρευτώ (οχούουου)
Ανήκω γενικώς σε αυτή την κατηγορία των ανθρώπων που τα Χριστούγεννα θέλουν να νιώσουν τη μαγεία (πάντα δακρύζω με τις ταινίες σουπες του Αι-Βασίλη) αλλα ποτέ δεν τα καταφέρνουν και μελαγχολούν...μόνο όταν είμαι ερωτευμένη βλέπω στα φωτάκια νεράιδες να χοροπηδάνε απο δω και απο κει...
Το τελευταίο διάστημα άνοιξε η αποθήκη που έριχνα μέσα βιαστικά όλα όσα με ενοχλούσαν ..δείλιασα στην αρχή αλλά τελικά το αποφάσισα...κάθε λίγο κουβαλούσα και κάτι μεγάλο και βαρύ...το πετούσα και έκλεινα καλά την εξώπορτα του σπιτιού μου μέχρι να σιγουρευτώ ότι το έχει μαζέψει ο δήμος...
Τα φωτάκια στο δρόμο άρχισαν να μου φαίνονται λιγότερο ενοχλητικά...
είχα δουλειά όμως...
κουράστηκα... αποφάσισα να το σκάσω για λίγο...στόλισα με μία φίλη ένα δένδρο...κάτι με γαργάλισε...
γύρισα ...η αποθήκη πάλλονταν ...δουλειά...
κάπου μέσα της χάθηκα...ήρθαν κάτι φίλοι και μου άνοιξαν το φως...είδα ότι κάθε φορά που πετούσα κάτι στους τοίχους υπήρχαν ΄κολλημένες φωτογραφίες τους...
η ίδια φίλη ήρθε με ένα δένδρο χτες και στολίδια...9 χρόνια σχεδόν μένω μόνη μου και ποτέ δεν τόλμησα να στολίσω...
ανάψαμε τα φωτάκια...νεράιδες παντού...
άνοιξα την αποθήκη ...τελευταίος ογκόλιθος...
μία μικρή σκονίτσα που μπαίνει στο μάτι...
μετά από αυτό θα πετάξω το καζαblanko και θα δω την ταινία από την αρχή... θα έχω επιστρέψει στους φίλους τόσες ώρες προβληματισμού και θα έχω πατήσει το play...
κάτι έχουν αυτά τα Χριστούγεννα...
και αυτός ο μαρκαδόρος δεν έχει πολύ μελάνι ακόμα γμτ...έχει ακόμα χώρο ο αέρας....

χαμηλώνω το βλέμμα και λέω ευχαριστώ όσο πιο σιγανά αλλά αληθινά γίνεται...αφήνω το μπουκάλι καλά σφαλισμένο στην ακρογιαλιά και το φυσάω να ταξιδέψει παντού...