80g's stories

Το μπροστινό αυτοκίνητο πέταξε ένα πυροτέχνημα μα εγώ πρόλαβα να κάνω ευχή πριν στις ρόδες μου ξεψυχήσει. Αστερισμός camel ή κάτι άλλο δε μου έκανε διαφορά άλλωστε πάντα έδινα δικά μου ονόματα στ’ άστρα..
Στο μυαλό μου 'ρθε το παιχνίδι που παίζαμε πριν λίγο με ένα φίλο. Έπαιρνε διάφορα βλέμματα και το κάθε ένα κάλυπτε μία σκέψη του για μένα.. Έπρεπε να διαλέξω βλέμμα…
«αυτό , αυτό είναι»
χαμόγελο
«έλα Β. τι σημαίνει»
«είσαι στα σύννεφα και κολυμπάς , φτιάχνεις παιχνίδια »
χαμόγελο ξανά…στα σύννεφα να κολυμπώ …
Και να φανταστείς ότι το πρωί βάφτηκα με χρώματα καταιγίδας και ορκιζόμουν ότι θα πιάσω τη σακούλα με τα γράμματα και θα αρχίσω να λιθοβολώ όπου βρω θερμότητα..
«θα τους πάρει όλους ο διάολος » σκεφτόμουν και μετά λυπόμουν και αυτόν και μένα και τους όλους και δυνάμωνα κι’άλλο τη μουσική…
μέχρι που δεν είχε πιο πάνω η ένταση … και τα νέα ήταν καλύτερα…
και σήμερα δεν έκλαιγε … και προσποιηθήκαμε όλοι ρουτίνα …
κάποιες φορές είναι τόσο γλυκιά η ρουτίνα…