80g's stories

είχα βούλιάζει στην άκρη της καρέκλας...
τα γόνατα ακουμπούσαν στο τραπέζι και τα χέρια ήταν δεμένα μπροστά σα να τα κρατούσε στη θέση τους μια λευκή ποδιά ...ξέρεις από αυτές που το εθιμοτυπικό τις θέλει να φοριούνται ανάποδα
μία πεισματική καθήλωση ζωγράφιζε ανάγλυφο το σώμα μου
.

η σκέψη μου είχε σκοντάψει σε μία ευχή...είχε μείνει εκεί με το βλέμμα συντροφιά να βλέπουν την προβολή της με λαχτάρα...
να μείνω εκεί ...έτσι ακίνητη..και να περνάνε οι μέρες και τα χρόνια από μπροστά μου και να μη τους δίνω σημασία μέχρι να συνηθίσουν την εικόνα και να πάψουν να της φωνάζουν ζωή...

γιατί ένα τηλέφωνο μπορεί να σου ταράξει τις λέξεις που πάνε να ψιχαλίσουν και να ξηράνει τα χείλη...

βήματα..ώρα για την εκπλήρωση της ευχής...ακίνητη εσύ ..ακούς?ακίνητη...

απάτη...
προδοσία...μία τιποτένια μετακίνηση
για κάποιο λόγο σε τέτοιες στιγμες το μικρό μου δάκτυλο γίνεται αρχηγός του κορμιού και με ξεκουνά
"όλα λειτουργούν φυσιολογικά...προχώρα"...

και ΄κουνήθηκα ολόκληρη και άρχισαν τα γέλια και το σχόλασμα...

και η σκέψη είχε στρέψει την πλάτη της υποτιμητικά στο βλέμμα...και το βλέμμα υποκρινόταν φυσιολογική ματιά....
και στο δρόμο ο κόσμος βούιζε..και τα βήματα τους αγκαλιάζονταν με το δικό μου σε έναν ήχο που δεν έβρισκε ρυθμό...ο γνωστός χορός που διαλέγεις πλευρά και αλλάζεις παρτενερ...

και έφτασα σπίτι..το κλειδί μόνο του μουρμούρισε τέλος για σήμερα και η ατμόσφαιρα ζητούσε καπνό με ζεστασιά φιλιού..δεν την απογοήτευσα...δε θα μπορούσα...

ραδιόφωνο...everything will flow...ο φύλακας άγγελος μου είναι dj..χρόνια το λέω ..και να τος πάλι με τον δικό του τρόπο...χαμόγελο έγχρωμο για τώρα και η μουσική στο τέρμα...μετά...ποιος ξέρει...