80g's stories

το έχω προσέξει καιρό τώρα...
όταν έχω νεύρα δε μου πολυμιλάει..όταν είμαι πιο ήρεμη όλο και κάποιο αστειάκι θα κάνει...πάντα όμως μου λέει μία καληνύχτα κατευθείαν από την καρδιά του...
στην αρχή δεν τον είχα συμπαθήσει και πολύ για να πω την αλήθεια.Είχα μετανιώσει που μετακόμισα και θεωρούσα ότι κανένας δεν θα ήταν σα τον προηγούμενο μου...
Με τον καιρό αποκτήσαμε αυτή την περίεργη σχέση διαθέσεων...
Την Παρασκευή , με απίστευτα χάλια διάθεση και με τα κομμάτια μου κάπου ανάμεσα σε labtop , σημειώσεις , τσάντες κτλ πάω για την συνήθη κατάθεση στο ναό του καπνου...
"τι λέει Α?"
"τίποτα καλό"
σοβαρεύει
"Α. θέλω μία χάρη..."
"???..."
"θέλω μία μέρα να έρθεις και να είσαι ξεκούραστη.Να σε δω καλά!"
Βούρκωσα...
"Το υπόσχομαι " χαμογέλασα και έφυγα μη με πάρουν τα ζουμιά...
δε ξέρω τι έκανε περισσότερο τα μάτια μου να γεμίσουν αλμύρα
ίσως η κούραση βρήκε παραθυράκι,
ίσως γιατί την συμπαράσταση από τους φίλους την περιμένεις αλλά από άλλους όχι,
ίσως απλά ταράχθηκα που το βλέπουν και άλλοι ότι έχω αρχίσει να χάνω το χρώμα μου....
δε ξέρω...
Ίσως πάλι το σημαντικό δεν είναι ο λόγος ... αλλά ότι ένας απλός παρατηρητής της ζωής μου μου έδωσε ένα χαστούκι τη στιγμή που έπρεπε
ξύπνα...χαμογέλα...
λες ε?